W psychologii znana jest ogólnie teza, że konflikt wybucha w tym momencie,
kiedy jedna ze stron rozstrzygnie, że roszczenia drugiej strony są nie do pogodzenia
z jej własnymi. Oznacza to, że dana sytuacja wtedy uznawana jest przez człowieka za
sytuację konfliktową, kiedy nastąpi jej projekcja w świadomości, a w skonstruowanym
wewnętrznym obrazie wydarzeń za przeszkodę na drodze do realizacji naszych roszczeń uznany zostaje ktoś inny.
Psychologia społeczna nie kwestionuje interpretacji konfliktu w naukach społecznych jako kolizji interesów, jej hipoteza jednak przyjmuje, że obraz rzeczywistości
jest konstruowany przez podmiot, tzn. wydarzenia nie odbijają się pasywnie, lecz aktywnie wpisują się w obraz rzeczywistości, który istnieje już w głowie danego człowieka. Odpowiednio zatem sytuacja nie generuje zachowania zaangażowanego w nią człowieka, tak jak generowałaby zachowanie niezaangażowanego w nią człowieka, jej
specyficzna interpretacja jest zatem projekcją postrzegania sytuacji przez uwikłanego
w nią człowieka.